Geçmiş Zamanlar I

Bardakçı Şeref Amca

   Çocukluğumda, sokaklarda gezip arabası ile bardak satan bir amca vardı. Bardakçı Şeref Amca, çay bardağı su bardağı aklına ne gelirse satardı. Çocuklar, o sokağa girince peşine takılır, bardakları incelerdi. Şeref Amca gözüne kestirdiği sevimli çocuklara birer bardak hediye ederdi. 

  Birgün küçük kardeşime ve bana birer çay bardağı verdi.  Bardaklar defoluydu, iç kısımları oldukça kalın ve eğriydi. Biz iki ufaklık, o bardaklarla çay içer kendimizi özel hissederdik. O bardaklar yıllarca kırılmadan kullanıldı bizim tarafımızdan.

Geçenlerde memleket ziyareti yapıyorum. Elimde fotoğraf makinası tarihi yerleri fotoğraflıyorum. Baktım bir adam arabasının yanına oturmuş bardak satıyor. Eskiler geldi aklıma, çaktırmadan fotoğrafını çektim. 

    Eski günlerdeki gibi yaklaştım arabaya. Adam yerinden kalktı.

-Hoş geldin dedi.

 Gülümsüyordu. Baktım baktım inanamadım bu bizim bardakçı Şeref Amca, hemen bir çay söyledi karşıdan. İki bardak çayını içtim.  Eskilerden anlattı. O sırada iki asker 2 adet çay bardağı satın almaya geldi, onlara o bardakları hediye etti. 

-Sizlerde bizim evlatlarımızsınız dedi.

 Askere hürmet hala var memleketimde. Şeref Amca hiç yaşlanmamıştı. Hep benim hatırladığım gibiydi. Sırrını sordum nasıl bu kadar genç kalabildin diye. Rabbimin takdiri dedi güldü. 

70 yaşında Bardakçı Şeref Amca ilk tanıdığım gibi hiç yaşlanmamış. İçindeki insan sevgisini hiç kaybetmemiş, eski çınarlardan.

Ömrüne Bereket Şeref Amca…

Rahmetli Babamı çok iyi tanırdı ama bu konuya hiç girmedim.

(Duygusal tosbağa…      ;)